Gekwetstheid is universeel. Iedereen op aarde is wel eens gekwetst. Soms gebeurt dit opzettelijk, openlijk of bewust, maar het kan net zo goed onbewust gebeuren door mensen die van ons houden en het beste met ons voorhebben. En hoewel het universeel is, is het ook persoonlijk. Als mijn hart gebroken is, dan is het mijn gebroken hart. Een gekwetstheid kan zoveel pijn doen dat het een litteken is geworden, dit kan op zowel fysiek, emotioneel als mentaal niveau.

Zodra deze gekwetstheid onze ontwikkeling in de weg staat en een ‘eigen leven’ gaat leiden, dan kunnen we het zien als een verwonding.

De verwondingen die we oplopen kunnen vervolgens onze waarneming verstoren. Ze beïnvloeden ons denken, ons handelen en ons voelen.  Ze zorgen er echter ook voor dat we het contact langzaam verliezen met ons diepste zelf.
Een onschuldig grapje als: “Als jij voor mij zingt dan mag je wel stoppen”, kan er voor zorgen dat een kind daadwerkelijk stopt met zingen. Geleidelijk verandert het ‘niet zingen’ in de overtuiging ‘Ik kan mijn stem beter niet laten horen’. Het niet laten horen van je stem of mening, heeft vervolgens weer impact op je zelfvertrouwen. Vaak zeggen mensen dan: “Ik ben het niet waard om….”
De gekwetstheid is dan een wond geworden en vervolgens een probleem of trauma, zoals we dat ook wel noemen.  

In je dagelijks leven zal je dan ook elke keer situaties tegenkomen waarin dit voor jouw gevoel bevestigd wordt. Het is een vicieuze en destructieve cirkel geworden. Men zegt dan vaak: “Ik ben door schade en schande wijs geworden”.
In werkelijkheid heeft het je levensenergie ontnomen en is het een excuus geworden om die aspecten van het leven waar je moeite mee hebt te vermijden.

Iedere wond is ook een mogelijkheid tot groei. Ze bieden ons de kans om die aspecten van onszelf te transformeren waar we moeite mee hebben. Dit verschil wordt gemaakt door onze kijk op de gebeurtenis.

Kan jij het cadeau van jouw gekwetstheid zien?

Ik wens je veel inzichten,