“Ik wil gewoon een vraag stellen en antwoord krijgen”, zucht mijn klant.
Eerdere pogingen om de Akasha kronieken te leren lezen waren een teleurstelling geworden vertelde hij, toen hij vorig jaar, contact met mij zocht. In een groep wilde hij al helemaal niet meer.
Dus zitten we nu in onze derde bijeenkomst, waarin ik hem 1 op 1 coach, om te werken met het Akasha veld.

De teleurstelling is voelbaar terwijl ik probeer uit te leggen waarom die opmerking ‘ik wil gewoon een vraag stellen en antwoord krijgen’, meteen alle energie vastzet. De opmerking komt vanuit een diepe laag in hem en is gedurende zijn leven zo vaak gevoed, dat het een eigen entiteit is geworden. Een enorm krachtveld van energie dat een eigen leven is gaan leiden. Alleen het herhalen van deze opmerking, die in alle cellen gevoelt wordt, maakt dat hij de beelden niet krijgt, de woorden niet hoort en de context niet kan ontvangen die zijn gidsen naar hem uitzenden.

Ik kijk naar hem en zie hoe zijn energie zich vastzet in zijn hoofd. Hij raakt verstrikt in zijn hoofd en de ene na de andere vraag komt. De wanhoop is voelbaar. Ik zie hoe de onmacht als een brute boer het intens diepe verlangen opzij duwt. “Dus ik moet het weer alleen doen?” zegt hij.

De teleurstelling hangt tussen ons in.
Ik herken de teleurstelling als geen ander.

Het klinkt altijd makkelijk als een ander het zegt en ik zie een beeld van mezelf waarin ik  boos en gefrustreerd wegloop bij mijn leraar Jos. Na de liefdevolle bedding die ik bij hem en Wilhelmien voelde, kwam er een fase waarin hij mij elke keer weer naar huis terugstuurde met de woorden: “Nu is het tijd om het zelf te doen”.

Een mengeling van teleurstelling en in de steek gelaten worden riep een intense allesomvattende woede in me op: “ZIE JE WEL! Zelfs HUN liefdevolle bedding is EINDIG, IK MOET het WEER ALLEEN doen!”. En terwijl ik me afsloot voor de ondersteuning van anderen, snelde ik trillend van frustratie naar buiten naar dat stomme fietsslot met die irratante sleutel dat nooit meewerkt als ik wil dat het snel gaat!

Dat was mijn mengeling.  
Zijn teleurstelling is een teleurstelling waarbij het lijkt alsof alle energie uit hem getrokken wordt. Zijn schouders gaan hangen, zijn ogen staan verdrietig. De energie van verslagenheid hangt om hem heen en de teleurstelling hangt tussen ons in.

Wat wel hetzelfde is, is het gevoel van oneerlijkheid.
Na een diep intens verlangen, vele pogingen van proberen, luisteren naar anderen en het gevoel te hebben ‘alles goed te doen’ is daar nog steeds niet het lang verwachtte resultaat. Het resultaat, waarvan je zelfs ook wel weet dat je eerst het resultaat los moet laten voordat het zich kan ontvouwen, en zelfs dat hielp niet.

In mijn beeld sta ik weer bij mijn fiets en ineens schiet dat irritante slot open. Met woeste gebaren pak ik mijn fiets. Het is oneerlijk. Ik ben klaar met al dat harde werken. Ik heb genoeg innerlijk werk verzet. Mezelf genoeg bewezen. Het was nou wel eens tijd voor die ene wonderbaarlijke klik die alles anders maakt!  

Dat was 13 jaar geleden. Toen zat ik nog in het verzet. Vocht ik tegen het feit dat het zo makkelijk kon zijn als gedachten loslaten, emoties doorvoelen en voelen in je lijf wat er te voelen valt.
Man, wat was ik toen hard aan het werk en elke keer werd ik weer teleurgesteld.
Opnieuw en opnieuw en opnieuw.

En toch, als ik nu terugkijk, dan snap ik eindelijk was Jos bedoelde.
Er komt altijd een moment waarop kennis alleen niet toereikend is.
Het stappenplan niet concreter kan zijn dan contact te maken met jouw eigen innerlijke Sparkle en  dit honderden, misschien wel duizenden keren te herhalen, totdat ook jouw lichaam het signaal gaat herkennen als ‘eigen’.

Dus ja, dat moet jij alleen doen. Sterker nog: er is niemand die dat voor jou kan doen.
En dat is teleurstellend, zeker als je stiekem nog hoopt dat die ene wonderbaarlijke knop bestaat.

Dat is de teleurstelling die ik voel als hij vraagt: “Waarom zie ik geen beelden? Ik wil het zo graag”.
Zijn vraag haalt me weer terug  naar het nu. Ik kijk naar hem terwijl ik vraag:
“Wat gaat er op andere lagen goed sinds je aan het oefenen bent om het Akasha veld te openen?”

Zijn blik dwaalt omhoog en dan zegt hij: “Mijn werk als coach gaat heel goed. Dat heeft alleen niks met de Akasha kronieken te maken, maar mijn intuïtie is de laatste tijd sterker en mijn spontane gebeden om de klant te helen zijn krachtiger. Dat heb ik op dat moment niet door maar later krijg ik van de klant terug dat de sessie erg waardevol was. Dan besef ik me weer hoe mooi het was, dat ik mezelf als het ware achter die persoon zag staan en heling gaf terwijl ik aan het bidden was.”

De hele houding van mijn klant is verandert. Zijn gezicht is zacht en open en er ontstaat een stralende lach.

“Wat prachtig”, zeg ik, “Wil je nu even terug naar jezelf. Waar in je lijf voel je dat je in gedachten achter je klant gaat staan en gaat bidden?”
“Ik voel de Akasha energie op mijn hoofd” zegt hij.
“Oke, dus doordat we het hebben over je klant voel jij de energie op je hoofd? Voelt dat dan alsof je het doet?” vraag ik.
“Nee”, zegt hij vertwijfeld, “eigenlijk niet”.
“Is het ‘Dan moet ik het weer alleen doen’ wel van jou” vraag ik.
Zonder na te denken zegt hij: “Nee het voelt heel sterk als van een vrouw”.

Ik vraag hem of hij kan zien wat voor een kleding de vrouw aanheeft en er volgt een gedetailleerde omschrijving die steeds concreter en duidelijker wordt. Ineens zegt hij verbaasd: “Het voelt alsof ik deze vrouw ben, haar hele energie stroomt door me heen”. Terwijl hij via beelden en innerlijk weten zijn vorige leven her- en erkent, worden de eerste stappen gezet naar de integratie met dit oude zielsdeel die nog altijd via hem communiceert in de zin: “Dus ik moet het weer alleen doen”.

Dik een uur later sluiten we de Akasha kronieken zonder dat we het Akasha veld met een gebed geopend hadden. Het was voor allebei voelbaar dat we in het veld zaten en dat het nodig was het Akasha veld te sluiten.  

“Heb je door dat jij jezelf net een reading gegeven hebt en dat je antwoord gekregen hebt in beelden”, vraag ik. Hij kijkt me vertwijfeld aan terwijl het langzaam tot hem doordringt.
Op zijn gezicht ontstaat er een glimlach van oor tot oor.  

Energie is alles verbindend en allesomvattend. Door een relatie aan te gaan met de primaire energie uit het Akasha veld ontstaat er ruimte op andere lagen om je bewustzijn te verruimen. Vaak ongemerkt en subtiel, zodra je gaat beseffen dat het Akasha veld hierin meewerkt, ook al is het op een andere manier dan je intens verlangt, dan ontstaat er ruimte voor het ongeziene en voor het Licht om zich te manifesteren op jouw unieke manier.