Op de dag dat mijn Indiase familie het festival of Light viert, gonst het in ons dorp van Halloween. Ogenschijnlijk twee uitersten. Het ‘donker’ en het ‘licht’. In Nederland heb ik de traditie van Halloween door de decennia heen zien opbloeien…

En dat is niet voor iedereen makkelijk. Regelmatig hoor ik van cliënten dat ze behoorlijk van slag af zijn geweest na de Akasha reading. Of omdat ze niet wisten wat ze met de informatie moesten. Of omdat ze de informatie niet bijzonder genoeg…

“Ik wil gewoon een vraag stellen en antwoord krijgen”, zucht mijn klant.
Eerdere pogingen om de Akasha kronieken te leren lezen waren een teleurstelling geworden vertelde hij, toen hij vorig jaar, contact met mij zocht. In een groep wilde hij al helemaal niet meer…

Ainsley en Ekie de eekhoorn speelden tussen de bloemen en
sprongen van boom naar boom. Het werd al laat en Ekie voelde zijn
buikje rommelen. Met behulp van hun vriendjes de vuurvliegjes
speurden ze de grond af naar vers…

Terwijl mijn klant haar jas aantrekt vraagt ze: “Hoe gaat het eigenlijk met de basiscursus die je nu aan het geven bent?” “Uuuh die heb ik afgezegd”, antwoord ik. Mijn brein gaat als een razende te keer om ‘de basiscursus’ terug te halen in mijn systeem. Het voelt als heel ver weg…

Vanaf het moment dat ik spiritueel wakker begon te worden, werd ik ook steeds gefrustreerder. Niet in eerste instantie. In eerste instantie zag ik alleen maar mogelijkheden en eenheid. Ik liep op een wolk. Het was magisch en zo voelde ik me ook…

Zon! Ik loop naar buiten en neem adem diep in terwijl mijn huid de eerste zonnestralen van dit jaar in zich opnemen. Ik voel het gras onder mijn voeten, ik ruik de zoete geur van bloemetjes en ik verwonder mij over de gele citroenvlinders die speels om elkaar heen dartelen…

Als een slak kruipt mijn stem terug in mijn leven. Zachtjes, krakend en breekbaar. Nog onzeker en twijfelachtig. Steeds makkelijker, zekerder en langzaam op zijn doel af. Tegelijkertijd voel ik de verbondenheid met alles. Ik voel mijn opgezette klieren. Ik hoor het schrapen van mijn keel…

Ik ben mijn stem kwijt. Al 6 dagen. Na een week de griep gehad te hebben was ik te enthousiast aan het werk te gaan. Die avond bleef ik zowat in het hoesten hangen. De volgende ochtend kwam er geen geluid meer uit. Niks. Zelfs geen gepruttel. De poging om het mijn man en kinderen…

Op onze eerste dag in Engeland sprong ik meteen in het diepe bij The White Spring in Glastonbury. Vanaf het moment dat mijn vriendin in Nederland benoemde dat ze hier voor de bruiloft in wilde, wist ik dat ik mee moest. Ik moest er in. Nu stond ik daar. De plek is magisch en donker…

Wezenlijk contact is niet vanzelfsprekend. Echt contact. Met jezelf: je lijf, je emoties, je gedachten, de sensaties, de ander, de Aarde, het Universum. We zijn vaak deels verbonden. Verbonden met één bepaald deel in onszelf of met dat om ons heen. Zelfs als je heel gevoelig bent…

Gekwetstheid is universeel. Iedereen op aarde is wel eens gekwetst. Soms gebeurt dit opzettelijk, openlijk of bewust, maar het kan net zo goed onbewust gebeuren door mensen die van ons houden en het beste met ons voorhebben. En hoewel het universeel is, is het ook persoonlijk…

Zacht en liefdevol. Dat zijn de Akasha Kronieken voor mij. Herkenbaar. Helder en doortastend. Zuiver en oprecht. Niet wereldschokkend. Dwingend of hard. Ze zijn er om te helpen. Niet als medium om je dingen te vertellen die je nog niet wist. Maar als vriend die je wilt uitnodigen…

Waar kies jij voor? Meer dan een jaar lag ik soms uren kermend van de pijn op de grond. Niet in staat op te staan, te zitten of te bewegen. Zelfs ademen deed pijn. Soms was ik alleen. Mijn telefoon zichtbaar in beeld maar te ver bij me vandaan om iemand te bellen…

Vrijdag voor mijn vakantie sloot ik mijn laptop af met een diepe zucht. Voor mijn gevoel was ik eindelijk bij. Mijn website is in de maak. Mijn laatste training afgerond. Financiën en boekhouding op de rit. Eindelijk is het ‘hoofd’-werk achter de rug. Tijd om te beginnen met dat wat…

Ik geloof dat mijn kinderen mij iets vertellen met hun gedrag. Dat ze alle vertrouwen in mij hebben, als moeder, als mens. Zelfs als ik dat niet heb. Ik geloof dat zij mijn spiegel zijn. Dat zij mijn blinde vlek zichtbaar maken. Net zo lang totdat ik durf te kijken…