Boos op de Akasha kronieken
“Ben jij wel eens boos op de kronieken?”
Eén van de deelnemers van mijn verdiepingsgroep stelde mij deze vraag. Mijn antwoord?
“Ja zeker! Ik zou ze regelmatig met liefde achter het behang plakken. En denk daar in je hoofd nog maar een vloek en een zucht bij. Want ook al ben ik al jaren en jaren onderweg, ik raak nog steeds gefrustreerd. De informatie die ik ontvang is niet altijd de informatie die ik wil krijgen.”
Ik hou ervan als deelnemers mij dit soort vragen durven te stellen. Het is een beetje taboe om als leraar toe te geven dat ook ik geraakt word. Dat het stuk van mij dat hier op aarde leeft, gewoon boos, verdrietig of angstig wordt.
Zoals die keer dat ik de Akasha kronieken richting vroeg voor mijn bedrijf. Een online leeromgeving maken, kwam daar uit. Die zou me financiële vrijheid geven. Eén keer maken en dan vaker kunnen verkopen.
Vol enthousiasme ging ik aan de slag. Ik kocht apparatuur, maakte de video’s en liet een online platform bouwen. Ik genoot van dat proces én het kostte me veel tijd, geld en energie.
Na maanden was het klaar. Ik was opgelucht, maar iets hield me tegen om te gaan verkopen. Opnieuw zocht ik contact met de kronieken. Met als resultaat… Nou ja, die vloek en die zucht zeg maar.
Op dat moment bleek mijn pad juist die menselijke verbinding maken. Live en online, maar wel dat contact van mens tot mens.
En ja, ik was boos. “Ik heb dat werk allemaal voor niets zitten doen!”, was mijn eerste gedachte.
Natuurlijk bleek later dat alles wat ik daar gedaan had heel nuttig was voor mijn cursussen, dat ik mezelf had overwonnen door die video’s te maken en dat ik nu onwijs geniet van die verbinding met mensen. Maar dat kon ik niet meteen zien.
“Boos worden op de kronieken, daar is niets mis mee,” vertel ik de deelnemer. “We zijn mensen, we hebben emoties. Dat is helemaal oké. Daar hoef je je niet voor te schamen. Juist als je die boosheid toelaat is hij snel weer weg. En daarna komt altijd dat “Ah ha” moment. Herken je dat?”
“Yup”, is het korte antwoord. En we schieten in de lach.
Beelden achter de beelden
TW: ophanging
“Het eerste beeld dat ik zie is dat je met een strop om je nek klaar staat op zo’n houten platform. Ze gaan je ophangen. ‘Heks! Heks! Heks!’, hoor ik op de achtergrond.”
Tanja knikt. “Ja, dat ken ik. Dat beeld was ik zelf ook tegengekomen toen ik de eerste keer de kronieken opende.”
Chris, haar medecursist gaat door: “Dat beeld blijft komen. Ik kan je er nog meer over vertellen. Ik zie ook waar ze je van beschuldigen.”
Herinnering uit India
Ik zit op de stenen vloer in de Sri Aurobindo Ashram. Mijn benen gebogen in een kleermakers zit, mijn handen losjes op mijn knieën en mijn ogen gesloten.
Mijn dagen in India zijn hectisch. Ik werk acht uur per dag voor de stichting die ik run en ben ook nog vijf uur per dag…
Geef je ziekte een stoel
Weet je nog dat ik in mijn video zo enthousiast vertelde over de verdiepingsdag: ‘Spiegeling in ziekte’? Ik ga je nu vertellen waarom. Ziekten en fysieke klachten kunnen een enorme impact hebben op je dagelijks leven. Het is alles bepalend. Mijn hele leven ken ik fases…
Blessed Samhain – Happy Diwali – Spooky Halloween
Op de dag dat mijn Indiase familie het festival of Light viert, gonst het in ons dorp van Halloween. Ogenschijnlijk twee uitersten. Het ‘donker’ en het ‘licht’. In Nederland heb ik de traditie van Halloween door de decennia heen zien opbloeien…
