Ik heb een keus
Waar kies jij voor?
Meer dan een jaar lag ik soms uren kermend van de pijn op de grond.
Niet in staat op te staan, te zitten of te bewegen.
Zelfs ademen deed pijn.
Soms was ik alleen.
Mijn telefoon zichtbaar in beeld maar te ver bij me vandaan om iemand te bellen.
Als het donker is hoef je alleen maar het licht aan te doen.
We doen vaak het tegenover gestelde.
We zakken steeds dieper in het donker.
Halen onszelf naar beneden, vervloeken ons lichaam dat ons in de steek laat.
Spartelen uit onmacht, zoeken naar antwoorden op plekken waar we ze niet zullen vinden.
In die tijd leerde ik te doorzien welke gedachten en overtuigingen kramp creëerde en de pijn erger maakte. Vervolgens leerde ik dat alles wat licht was, ruimte en rust gaf. Ook in mijn lijf.
Daar op de kille koude vloer, besefte ik tot in mijn diepste kern:
Ik heb een keus.
Angst voor tekort
Terwijl mijn klant haar jas aantrekt vraagt ze: “Hoe gaat het eigenlijk met de basiscursus die je nu aan het geven bent?” “Uuuh die heb ik afgezegd”, antwoord ik. Mijn brein gaat als een razende te keer om ‘de basiscursus’ terug te halen in mijn systeem. Het voelt als heel ver weg…
Ik zweefde en viel
Vanaf het moment dat ik spiritueel wakker begon te worden, werd ik ook steeds gefrustreerder. Niet in eerste instantie. In eerste instantie zag ik alleen maar mogelijkheden en eenheid. Ik liep op een wolk. Het was magisch en zo voelde ik me ook…
Ultieme vrijheid
Zon! Ik loop naar buiten en neem adem diep in terwijl mijn huid de eerste zonnestralen van dit jaar in zich opnemen. Ik voel het gras onder mijn voeten, ik ruik de zoete geur van bloemetjes en ik verwonder mij over de gele citroenvlinders die speels om elkaar heen dartelen…
Als een slak
Als een slak kruipt mijn stem terug in mijn leven. Zachtjes, krakend en breekbaar. Nog onzeker en twijfelachtig. Steeds makkelijker, zekerder en langzaam op zijn doel af. Tegelijkertijd voel ik de verbondenheid met alles. Ik voel mijn opgezette klieren. Ik hoor het schrapen van mijn keel…
