Ik heb een keus
Waar kies jij voor?
Meer dan een jaar lag ik soms uren kermend van de pijn op de grond.
Niet in staat op te staan, te zitten of te bewegen.
Zelfs ademen deed pijn.
Soms was ik alleen.
Mijn telefoon zichtbaar in beeld maar te ver bij me vandaan om iemand te bellen.
Als het donker is hoef je alleen maar het licht aan te doen.
We doen vaak het tegenover gestelde.
We zakken steeds dieper in het donker.
Halen onszelf naar beneden, vervloeken ons lichaam dat ons in de steek laat.
Spartelen uit onmacht, zoeken naar antwoorden op plekken waar we ze niet zullen vinden.
In die tijd leerde ik te doorzien welke gedachten en overtuigingen kramp creëerde en de pijn erger maakte. Vervolgens leerde ik dat alles wat licht was, ruimte en rust gaf. Ook in mijn lijf.
Daar op de kille koude vloer, besefte ik tot in mijn diepste kern:
Ik heb een keus.
Voodoo poppetje
Het is dinsdagochtend. Ik zit in mijn praktijk tegenover Liam. Hij is hier vandaag voor een reading van één uur. We hebben een korte ademhalingsoefening gedaan om allebei te landen in ons lichaam en daarna heb ik contact gemaakt met de Akasha kronieken.
Boos op de Akasha kronieken
“Ben jij wel eens boos op de kronieken?”
Eén van de deelnemers van mijn verdiepingsgroep stelde mij deze vraag. Mijn antwoord?
“Ja zeker! Ik zou ze regelmatig met liefde achter het behang plakken. En denk daar in je hoofd nog maar een vloek en een zucht bij. Want ook al ben ik al jaren en jaren onderweg, ik raak nog steeds gefrustreerd. De informatie die ik ontvang is niet altijd de informatie die ik wil krijgen.”
Beelden achter de beelden
TW: ophanging
“Het eerste beeld dat ik zie is dat je met een strop om je nek klaar staat op zo’n houten platform. Ze gaan je ophangen. ‘Heks! Heks! Heks!’, hoor ik op de achtergrond.”
Tanja knikt. “Ja, dat ken ik. Dat beeld was ik zelf ook tegengekomen toen ik de eerste keer de kronieken opende.”
Chris, haar medecursist gaat door: “Dat beeld blijft komen. Ik kan je er nog meer over vertellen. Ik zie ook waar ze je van beschuldigen.”
Herinnering uit India
Ik zit op de stenen vloer in de Sri Aurobindo Ashram. Mijn benen gebogen in een kleermakers zit, mijn handen losjes op mijn knieën en mijn ogen gesloten.
Mijn dagen in India zijn hectisch. Ik werk acht uur per dag voor de stichting die ik run en ben ook nog vijf uur per dag…
