Wezenlijk contact is niet vanzelfsprekend. Echt contact. Met jezelf: je lijf, je emoties, je gedachten, de sensaties, de ander, de Aarde, het Universum. We zijn vaak deels verbonden. Verbonden met één bepaald deel in onszelf of met dat om ons heen. Zelfs als je heel gevoelig bent, al veel gedaan hebt op het spirituele pad, dan nog zijn we vaak maar deels verbonden. We verbinden ons met die delen die we zien, die we herkennen, waar we ons comfortabel mee voelen. Dat geeft ons een gevoel van verbondenheid. Soms ook juist omdat je van ‘ver’ gekomen bent, omdat je al zoveel meer weet dan vroeger, al zoveel meer afgestemd bent. In werkelijkheid is het je kleine ‘ik’ die een schouderklopje wilt, die gezien wilt worden. En laten we wel weten voor je ego is er niks fijner dan te denken: Dit weet ik al. 

In werkelijkheid is het de illusie van verbondenheid. Denken dat je het wel weet, dat het niet nieuw voor je is, maar ook denken dat het niet diep genoeg gaat, of dat het niet spiritueel genoeg is. Want in ons hoofd denken we te weten hoe het voelt om verbonden te zijn met de ander, met onszelf en in het moment. Het is dan heel makkelijk om te denken: “Dat is dit niet.”
De gedachte: “Dat heb ik al eerder gehoord”, zorgt ervoor dat de connectie verbroken is. De overtuiging van het al weten neemt het over. Als je opzoek bent naar verdieping, naar transformatie, en dit niet wilt of kan zien, dan is het een belemmering. Dan staat het je eenwording in de weg. 

Ik herken de gedachten als geen ander. Mijn enthousiasme over het spirituele pad maakte dat ik een ‘honger’ ontwikkelde naar kennis en naar ervaringen. Mijn reis ging steeds verder, naar vele anderen die in mijn optiek verder waren op hun pad. Regelmatig bracht dit me ook letterlijk naar de andere kant  van de wereld om steeds maar weer nieuwe input te krijgen.
Alle kennis, alle ervaringen waren pas bijzonder als ze nieuw en nog mooier waren dan de vorige, alles wat daar niet aan kon tippen werd opzij geschoven en stiekem, heel stiekem kwam de gedachte: “Kennelijk is de ander nog niet zo ver als dat ik dacht”. 

Mijn ego ging subtiel te werk, voordat ik doorhad wat ik nou daadwerkelijk dacht, voerde mijn ego me weg van deze gedachte naar nieuwe ervaringen waar ik helemaal in op kon gaan. De eerdere ervaring was alweer vergeten en kwam in de categorie “niet voor mij”. Gedachten zoals dit werden goed gepraat door mijn ego waarin mijn ego me vertelde dat het goed is om me te verbinden met ‘like minded people’. We zijn immers toch allemaal opzoek naar mensen die je herkennen, begrijpen en op ‘jouw level’ zitten? Stiekem was ik mijn ego dankbaar, want die had dat ongemakkelijke gevoel maar mooi voor me opgelost.

Wat er in werkelijkheid gebeurd is dat je stapt in de illusie van verbondenheid. Dat je in de ene groep beter past dan in de ander, want in die groep kan je volledig verbonden zijn. Daarmee wordt het andere afgedaan, afgewezen. Het is de illusie van volledig verbonden te zijn met jezelf. Dat je precies weet wat goed voor je is. Waar je echter aan voorbij gaat is het gevoel van onbehagen, het gevoel wat je bekruipt als je denkt: “dat weet ik al”. Op dat moment stopt de verbinding met jezelf en met de ander. Er is dan geen contact. Er is enkel contact met één bepaald deel in jezelf. 

Wezenlijk contact is volledig ZIJN met wat er is. Dat wat er in jezelf leeft, maar ook bij de ander. Elke vorm van afwijzing is een afwijzing naar jezelf. Nog zo’n ding waar je ego van alles van kan vinden. Want ben je inmiddels niet oud genoeg en heb je inmiddels niet genoeg geleerd om zelf te bepalen wanneer jij de verbinding aan gaat en met wie? 

Wezenlijk contact is echt contact maken met dat wat er in je leeft, ook als het je een gevoel van onbehagen geeft. Om daadwerkelijk te voelen wat er in je lijf gebeurd, de sensaties die je waarneemt, de emoties die er opkomen. Het is het genoegen van werkelijk geven en nemen. Om volledig jezelf te zijn, naast een ander die ook wezenlijk de ruimte krijgt om zichzelf te zijn. Een kans voor jou om te groeien en je mooiste ik tot nu toe te zijn. Er zijn geen grenzen, net zoals er in het Universum geen grenzen zijn.

Er is geen einde aan volmaaktheid. Er is altijd meer te ontdekken, meer te verdiepen, meer verbinding om aan te gaan. En het mooie is: het kan elke keer weer opnieuw. Misschien moet het zelfs wel elke keer weer opnieuw. Immers: die verbondenheid die je gisteren voelde, is er nu al niet meer. We leven niet voor niets in een wereld van dualiteit. Niets is blijvend, alles is in beweging en dat maakt elke ervaring uniek. En ze dragen allemaal bij aan jouw oneindige mogelijkheden tot groei en verbondenheid. 

Heb jij vandaag al Wezenlijk Contact durven maken?